Allahü teâlâyı sevmək, sevgilərin en böyügü və məqamların ən yükseyidir. İnsan, hər neməti göndərən Allaha qarşı şükretməlidir. Allaha şükretmək, Onu sevmənin bir ifadəsidir. Şükretmək də, Onun əmir və yasaqlarına uymaqla olur. Allahü teâlâyı sevmək, Onu daha yaxşı bilmək və Onu daha içdən duymaqla olur.
Allah sevgisi bizi, diyer insanları ve Allahü teâlânın yaratmış olduğu her şeyi sevməyə yöneldir. Bu sevgi insanda, Allaha qarşı qulluq vəzifələri olan ibadətlərini etmə arzusunu çoxaldır. Cenâb-ı Hak, Qur’ân-ı Kərîmdə: ( Ey sevgili Peyğəmbərim, onlara de ki: Eyer Allahı sevirsənız, mənə uyun! Allahü teâlâ mənə tabe olanları sevər və günahlarınızı bağışlıyar.)
Allah sevgisi sayesində insan, Peyğəmbərini, böyüklərini, millətini və dövlətini də sevər. Bunun üçündür ki, Allah sevgisi hər türlü sevginin qaynağıdır. Sevgili Peyğəmberimiz buyurur ki:
(Allahü teâlâyı ve Resûlünü hər şeydən çok sevmiyənin imânı sağlam değildir.)
(qul, Allahü teâlâyı ve Resûlünü uşağından, malından ve bütün mahlûkattan çok sevmədikcə, tam ve olqun mömin ola bilməz.)
(Allah sevgisinin yeri ürəklərdir. Bu sevgi çoxaldıqca, qul Allaha yaxınlaşır. Ondan özünü uzaqlaşdıracaq hər şeydən çəkinir.)
Böyük İslam alimi olan Cüneyd-i Bağdadî buyurur ki: (Yunus aleyhisselâm gözleri görməyincəyə qədər ağladı. Bəli bükülüncəyə qədər namazda ayaqda qaldı. Qüvvətsiz qalıncaya qədər namaza davam etdi. Sonra "Yâ Rabbi, eyər seninlə aramızda atəşdən dənizdə olsa da, onu aşar və sənə gelməyə çalışaram” dedi. Sevgi belə olur!)
Sırrî Sekatî həzrətləri buyurdu ki:
"Qiyamətdə herkəsi peyğəmbəri ilə çağırırlar. Məsələm, ey Musâ’nın ümməti, ey Îsa’nın ümməti kimi.. Fəqət Allahü teâlâyı sevənler üçün: "Ey Allahın sevgili qulları! Deyə xitâb edilir."")
Sevgi, yaxşı olan bir şeyə qarşı özlüyündən hasil olan bir meyildir. Bu meyil, qüvvətli olursa "Sevgi” deyilir. Düşmənlik da, yaxşı olmayan bir şeyə qarşı, özlüyündən hasil olan nifrətdir. Yaxşılıq ve pisliyin olmadığı yerdə , sevgi ve düşmənlik da olmaz. Allahü teâlâdan başqasının sevilmesi, ancaq Onunla olan münasibəti səbəbiylə uyğun olabilir. İnsanın anasını, atasını, bacı və qardaşlarını sevmısi belədir. Birini Allah üçün sevən kimsə isə, onu Allahü teâlâya itaət ettiyi və yalnız Onu sevdiyi üçün sevər. Hatta Allahü teâlânın qulu olduğu, yaratığı olduğu üçün sevər. Çünki Allahü teâlâyı çok sevdiyi üçün belə sevgiyə qovuşmuşdur. Nəhayət sevgi dərəcəsinə çıxınca, sevgililər kimi sevgilisinin kəndini, məhəlləsini, evinin divarlarını da sevər. Hatta sevdiyinin kəndinin itlərini, diyer itlərden daha çox sevər. Allahü teâlâyı sevmənin qüvvəti, iman qüvvəti dərəcəsindədir. İman nə qədər qüvvətli olursa, sevgi də o qədar qüvvətli olur. Qısacası, Allahü teâlâya üsyan edip qarşı gələni, özünə etmiş kimi qəbul edib. Əmirlrə uyması qədər da onu sevər. Ona qarşı belə olduğu, onunla görüşmədə, oturmada, qalxmada ve danışmada bəlli olur. Bunun üçün sevgili Peyğəmbərimiz buyurdu ki:
(Îmânın təməli və ən qüvvətli əlaməti; müsəlmanları sevmək, müsəlmanlara düşmənlik edənləri sevməməkdir.)
Cenâb-ı Hak, Îsâ aleyhisselâma buyurdu ki: (Əyər göyde və yerlərde bulunan bütün məxluqların ibadətlərini etsən, dostlarımı sevmədikcə və düşmənlərimdən uzaqlaşmadıqca, heç faydası olmaz.)
